Żółtaczka wiśni – patogen, objawy, cykl rozwojowy

Patogen

  • Chorobę powoduje jeden z trzech rozpoznanych szczepów wirusa karłowatości drzew pestkowych – Prune dwarf virus.
  • Choroba została opisana po raz pierwszy w USA. Wirus występuje w całej Europie, w Polsce nasilenie żółtaczki jest różne w poszczególnych sadach.
  • Żywicielami wirusa są wiśnie, czereśnie i śliwy.

Objawy

  • Wiosną, zwykle 3 – 4 tygodnie po kwitnieniu, na liściach chorych drzew pojawiają się żółte, nieregularne plamy, które stopniowo opanowują coraz większą powierzchnię blaszki liściowej.
  • Najdłużej zachowuje zieloną barwę tkanka wzdłuż nerwów bocznych, ale może dochodzić do przebarwienia na żółto całego liścia.
  • Objawy występują głównie na starszych liściach.
  • Jednocześnie z przebarwieniami dochodzi do masowego opadania liści. Przy dłużej trwającej chłodnej pogodzie drzewo może stracić nawet 50% liści, objawy te ustępują przy wysokiej temperaturze, ale nawrót chłodów może spowodować nawrót objawów.
  • Liczba krótkopędów na chorych drzewach jest zredukowana.
  • Owoce na drzewach chorych są duże i smaczne.
  • Na drzewach chorych możemy zaobserwować ogałacanie się pędów na skutek niewytwarzania pąków liściowych na pędach.
  • W lata upalne żółtaczka zwykle nie daje objawów chorobowych.
  • Na śliwach wirus żółtaczki powoduje chorobą zwaną karłowatością śliwy.
  • Wirus nie powoduje zamierania drzew, ale bardzo istotnie obniża plonowanie.

Cykl rozwojowy

  • Wirus jest przenoszony przez chore oczka i zrazy pobrane z chorych drzew.
  • Stwierdzono przenoszenie wirusa z pyłkiem chorych roślin oraz przez nasiona.
  • Fakt przenoszenia z pyłkiem decyduje o bardzo szybkim rozprzestrzenianiu się wirusa w sadach produkcyjnych.
  • Fakt przenoszenia z nasionami determinuje zainfekowania podkładek generatywnych.
  • Czas inkubacji choroby wynosi 1 – 2 lata.