Mszyca jabłoniowo – babkowa – morfologia i szkodliwość

Żywicielem pierwotnym jest jabłoń, natomiast wtórnym różne gatunki babki – popularnego chwastu.
Mszyca ta występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Mszyce dorosłe mają barwę od ciemno- lub niebiesko-popielatej do jasnobrązowej lub nawet ciemnoróżowej. Dorosłe osobniki pokryte są woskowym nalotem.
Jaja są czarne silnie błyszczące, owalne w zarysie, długości około 0,5 mm.
Jaja możemy znaleźć na cienkich gałęziach w pobliżu pąków lub w spękaniach kory.

Mszyce dorosłe i larwy wysysają soki z pąków, liści, szypułek kwiatowych i owocowych oraz zawiązków owocowych.
Uszkodzone liście kądzierzawieją i zwijają się poprzecznie i jednocześnie nabierają żółtego zabarwienia. Liście te w późniejszym okresie zasychają.
Wzrost porażonych pędów zostaje zahamowany.
Wysysanie soków z zawiązków owocowych prowadzi do ich silnej deformacji. Są one drobne, nie wyrośnięte, pokurczone, pokryte plamkami.
Liczne wystąpienie tej mszycy może spowodować poważne straty gospodarcze.

Zimują jaja złożone przeważnie na cienkich gałązkach.
Wyląg larw ma miejsce w końcu marca na początku kwietnia w czasie pękania pąków.
Rozwój larwalny trwa 2 – 4 tygodni.
Samice odznaczają się nadzwyczaj dużą płodnością. Jedna samica rodzi do 180 larw.
W czasie sezonu na jabłoni może wystąpić do 8 pokoleń. Im bardziej gorące lato tym mniej pokoleń występuje na jabłoni.
Pod koniec kwietnia i maju mszyce przelatują na babkę.
W połowie września mszyce wracają na jabłonie. W końcu października i listopadzie składają jaja zimowe.