Komunikat sadowniczy z dnia 02.04.2014 – Licinek tarninaczek
Motyl licinek tarninaczek jest jednym z ważniejszych szkodników sadów wiśniowych i czereśniowych okresu wczesnej wiosny, w okresach masowego występowania, co kilkanaście lat może wyrządzać szkody o znaczeniu ekonomicznym – liczba uszkodzonych kwiatów i zawiązków może wynosić nawet 60-80%.
Gąsienice licinka tarninaczka (zielonożółte, długości do 6 mm) wylęgają się wczesną wiosną i wgryzają się do ich wnętrza, gdzie niszczą pręciki i słupek.
Zagrożenie jest zwykle większe w sadach starszych – kilkunastoletnich. Zdarzają się jednak przypadki licznego występowania szkodnika i znacznego zniszczenia pąków także w sadach młodych, kilkuletnich, najczęściej wówczas, gdy młode sady posadzono w pobliżu nasadzeń starych, rzadko lub w ogóle niechronionych przed tym szkodnikiem.
Zwalczanie licinka tarninaczka
Przeprowadza się, jeżeli w poprzednim roku obserwowano więcej niż 5 % uszkodzonych kwiatów. Zaleca się zastosowanie jednego z pyretroidów w fazie pękania pąków.
W sadach, w których w poprzednich latach regularnie zwalczano tego szkodnika, zabieg może być zbyteczny w bieżącym sezonie wegetacyjnym.
W razie wątpliwości, w okresie pękania pąków można wykonać lustrację z użyciem binokularu, pod którym ocenia się liczebność maleńkich, kilkumilimetrowych gąsienic licinka. W tym celu z 10 losowo wybranych drzew pobiera się po 20 pąków. Zabieg chemiczny (w bieżącym sezonie) będzie konieczny wówczas, gdy stwierdzi się 10 pąków z gąsienicami.