Zgnilizna pierścieniowa podstawy pnia – patogen, objawy, cykl rozwojowy

Chorobę wywołuje grzyb Phytophtora cactorum z klasy lęgniowców z rzędu wroślików.
Grzyb został wykryty na ponad 100 gatunkach roślin.
Phytophthora cactorum atakuje często rośliny motylkowe będące przedplonem pod sad, zwłaszcza Łubin.

Grzyb poraża prawie wszystkie gatunki drzew pestkowych i ziarnkowych przede wszystkim jednak jabłonie i truskawki.
Najczęściej choroba jest notowana na jabłoniach rosnących na mokrych, zlewnych i ciężkich glebach.
Jest to typowa choroba siedliskowa, występująca uporczywie w tych samych miejscach jednak bez tendencji do szybkiego rozprzestrzeniania się na nowe tereny. Objawy.

Najgroźniejsze objawy występują na szyjce korzeniowej i przyziemnej części pnia. W początkowej fazie choroby pojawiają się fioletowe, wilgotne plamy na korze.
W miejscu plam miękisz korowy gnije, staje się brunatny i ma specyficzny zapach gnijącej tkanki.
Obumieranie kory sięgające aż do kambium rozpoczyna się zwykle na poziomie gleby i następnie przesuwa się w dół na szyjkę korzeniową i w górę na pień drzewa.
W późniejszych fazach rozwojowych choroby, kora wysycha i pęka odsłaniając drewno.
Grzyb nie atakuje drewna.
Powstanie rozległych ran prowadzi do przerwania transportu asymilatów i stopniowego zamierania korzeni.
Liście chorych drzew są drobniejsze, chlorotyczne, przedwcześnie żółkną i opadają.
Jabłonie wykazujące objawy chorobowe w koronach są już praktycznie drzewami zniszczonymi i żadne zabiegi ochrony roślin, w takim przypadku nie przyniosą pozytywnych rezultatów.
W warunkach bardzo wysokiej wilgotności sprawca choroby może także zaatakować konary i pędy w koronie drzew; w naszym klimacie jest to zjawisko występujące sporadycznie.
Stosunkowo często spotyka się zgniliznę owoców powodowaną przez ten patogen; na porażonych owocach pojawiają się miękkie brunatne plamy gnilne. W okresie wilgotnej pogody plamy te pokrywają się delikatnym białym nalotem.

Grzyb Phytophthora cactorum może wytwarzać zarodniki konidialne pełniące rolę zarodni pływkowych, na zewnętrznych częściach porażonych organów.
Patogen tworzy również oospory wewnątrz porażonych tkanek.
Grzyb może również przetrwać w postaci saprofitycznie żyjącej na resztkach roślin grzybni.
Poszczególne odmiany i podkładki różnią się w sposób istotny wrażliwością na porażenie. Dużą wrażliwością na porażenie charakteryzują się podkładki: MM106, M26, P 1, P 14, P 59, P 60.
Największą wrażliwość na porażenie obserwuje się wiosną, w drugiej połowie czerwca oraz drugiej połowie lata, jest to bezpośrednio związane z poziomem auksyn w tkankach drzew