Parch gruszy – patogen, objawy, cykl rozwojowy

Chorobę wywołuje grzyb pasożytniczy Venturia pirina należacy do klasy workowców, rzędu nibykulistych
Żywicielem jest grusza.
Występuje we wszystkich rejonach uprawy grusz, w Polsce pojawia się bardzo często.

Objawy choroby występują na wszystkich nadziemnych organach gruszy.
Na liściach, najczęściej na ich dolnej stronie wzdłuż nerwu głównego, pojawiają się oliwkowobrunatne plamy. Plamy te szybko powiększają się, ciemnieją i pokrywają się ciemnobrunatnym aksamitnym nalotem trzunków z zarodnikami konidialnymi.
Patogen atakuje tylko skórkę liści. Liście zamierają i przedwcześnie opadają.
Na porażonych zawiązkach pojawiają się oliwkowoczarne plamy, pojaienie się plam prowadzi do deformacji owoców, na skutek nierównomiernego wzrostu zawiązków.
Silnie porażone zawiązki zawiązki i młode owoce opadają. Podomne objawy mogą wystąpić na owocach starszych.
W dogodnych dla patogena warunkach może dochodzić do porażenia niezdrewniałych wierzchołków pędów.
Początkowo na pędach tworzą oliwkowobrunatne przebarwienia.
Wiosną następnego roku kora w tych miejscach pęka i powstają strupowate rany.
Czasami dochodzi do porażenia pąków, w których patogen rozwija się na wewnętrznych stronach łusek powodując ich nekrozę i zamieranie.
Do odmian wrażliwych na Parcha gruszy należą: Lukasówka i Faworytka.

Cykl rozwojowy grzyba jest bardzo podobny do cyklu rozwojowego sprawcy Parcha jabłoni.
Zimują owocniki stadium doskonałego w opadłych liściach (faza saprofityczna) oraz grzybnia i konidia (faza pasożytnicza) na porażonych pędach i w pąkach.
W otoczniach tworzą się zarodniki workowe infekujące wiosną liście i pędy.
Źródłem infekcji młodych liści są także konidia pochodzące ze strupowatych ran na pędach.
Również konidia tworzące się na wewnętrznej stronie łusek pąków porażają sąsiednie liście.